Początek filmu Sisu to podróż w czasie do ruin z czasów II wojny światowej rozmieszczonych w malowniczych krajobrazach Finlandii. Ta niezwykle zabawna produkcja wojenna ma nacjonalistyczny wydźwięk, ale z humorem i ekstrawagancją na pierwszym planie. Główny bohater, brodaty Aatami Korpi (w tej roli Jorma Tommila), ubrany w prostą koszulę i szelki, jest postacią niezwykłą, która wędruje przez czas i przestrzeń.

Symboliczni zwiastuni kolonizacji i kradzieży ziemi

Tradycyjnie poszukiwacze byli symbolicznymi zwiastunami kolonizacji i kradzieży ziemi. Przybywają, aby wyssać niezbędne zasoby z obszaru należącego do miejscowej ludności tubylczej. W Ameryce gorączka złota była przedłużeniem oczywistego przeznaczenia. Ale Helander subtelnie zmienia takie historyczne oczekiwania.

Opuszczone piekło: Fiński krajobraz w filmie Sisu

Opowiada na przykład, jak Helander i operator Kjell Lagerroos uchwycić ponury fiński krajobraz: opustoszały piekielny krajobraz spustoszony przez kratery, spalone wioski, złożone z ciał wiszących na słupach telefonicznych. Cała infrastruktura kraju, od ziemi po środki komunikacji, została zniszczona przez kule, bomby i miny lądowe.

Bohater z niezwykłą determinacją: Krwawa walka o złoto

Kiedy Korpi rozbija spokojną ziemię wokół strumienia, aby otworzyć film, kopiąc dziury, które wyglądają jak kratery, nie robi tego, aby zniszczyć jego fizyczną definicję. Jest miejscowym człowiekiem, którego można zinterpretować jako zbierającego złoto w celu ochrony jednego z nielicznych pozostałych zasobów jego kraju. Naziści są oczywiście przedstawieni jako kolonizatorzy, próbujący ukraść jedyny skarb, którego nie zniszczyli w tym kraju. To ekscytujące obalenie historycznego wizerunku poszukiwacza, aby wprowadzić głęboko nacjonalistyczny przekaz.

Niezrażona wola bohatera: Przez piekło i z powrotem

Kiedy naziści przejmują jego złoto, walka o odzyskanie cennej substancji nasyca tego bohatera niemal nadprzyrodzoną determinacją, która jest tak zaschnięta jak krew i błoto, które znajdują dom w szczelinach jego twarzy. Walczy na drogach wypełnionych minami; przeżywa powieszenie; podcina gardła mężczyzn pod wodą, aby wykorzystać uciekające pęcherzyki powietrza do oddychania, aby uniknąć schwytania. Jego nieziemska siła i determinacja zapewniają wspaniały śmiechem, pozwalając widzowi czerpać ogromną przyjemność z krwi i rzezi kapiącej z każdego rogu kadru. Nawet tytuły rozdziałów narracji, proste i bezpośrednie oznaczenia, takie jak „Pole minowe” i „Legenda”, wraz z ponurą ścieżką dźwiękową filmu, mają podobne zawzięte dążenie do niezrażonej woli Korpiego.

Walka o wolność: Kobiety jako zakładniczki nazistów

Podróż w celu odzyskania jego skarbu miesza się również z losem fińskich kobiet, które naziści przetrzymują jako zakładniczki jako obiekty gwałtu. Ich los i wolność, podobnie jak złoto i podobnie jak kobiety w „Mad Max: Fury Road”, to kolejny zasób, który skolonizowali imperialistyczni naziści. Podobnie jak Korpi, te kobiety (jak Mimosa Willamo) mają kilka linii. A jednak nie są to postacie płaskie, nawet jeśli istnieją wyłącznie jako symbole. To dlatego, że Helander obsadził aktorów, takich jak Willamo, Tommila i Hennie, których twarze są tak zahartowane, że przywołują trudne, torturowane i piekielne historie ich postaci, nie potrzebując wiele historii.

Zabawny nonsens i niezwykła siła

Sisu cały film jest również niesamowicie zabawny, głównie dlatego, że w przeciwieństwie do swoich głębszych tematów, nie boi się być nonsensownymi. Film zawiera ten rodzaj głupich rytmów akcji i pomysłowych zabójstw, hokey, ale zabawnych dialogów, które Hollywood było tak dobre w produkcji. Przypomina, że złoczyńcy mogą być całkowicie źli, a bohaterowie mogą być kuloodporni, ale nadal wciągający. „Sisu” nie widzi potrzeby wyjaśniania każdego punktu fabularnego i nie ma nic przeciwko nabijaniu się z siebie. Film zapewnia komfort, po prostu zabierając cię na przejażdżkę.

Podsumowanie: Sisu – siła, humor i nacjonalistyczny przekaz

Film Sisu, reżyserowany przez Helandera, przynosi nowe spojrzenie na tradycyjne tematy poszukiwaczy i kolonizacji. Z niezwykłą siłą i determinacją głównego bohatera, Korpiego, oraz niezrażoną wolą walki o złoto, film zapewnia widowiskową rozrywkę i wciągające historie. Jednocześnie, poprzez obrazowanie losu fińskich kobiet jako zakładniczek naziści, „Sisu” portrąca także temat opresji i wyzwalania się spod wpływu imperializmu. Wraz z ponurym, ale ekscytującym krajobrazem oraz aktorskimi występami, film buduje głęboko nacjonalistyczny przekaz.

Sisu jest równocześnie filmem, który nie boi się być zabawnym i absurdalnym. Przeplata on nonsensowne momenty akcji z hokey dialogami, które potrafią rozbawić widza. To przypomnienie, że film może dostarczać zarówno emocji, jak i śmiechu. Sisu nie ma potrzeby dosłownego wyjaśniania każdego wątku fabularnego, skupiając się na zapewnieniu komfortu i zaproszeniu widza na ekscytującą przejażdżkę.